Konusuz...

/
2 Comments
İnsan uzun zaman yazmayınca fışkırıyor. Sevgilim arayıp eve ördek alacağını söyledi. Bu yaklaşık sekizyüzbintrilyonotuzbeşzilyonbinellialtıncı ev hayvanı konuşmamız. Çok istiyorum. Çok istiyor. İkimize de yemiyor. Yani en azından bana. O sürpriz yapsın istiyorum, yapacak ama ne olsun karar veremiyor. Yollarda türlü çeşit güzel varlıkla kaynaşıyor, kimini tutup eve getirmek istiyor biliyorum. Ama sağolsun düşüncelidir kendisi, öyle veletler gibi tutup getirmeden önce arıyor. Sonra karşılıklı konuşurken birden biz, ikimiz birden, mantığın sesine dönüşüveriyoruz. İçimizde kalıyor...

Ben geçen tavşan istiyordum. Ördek de nereden çıktı. Neyse ama, bunu yazmak için açmamıştım...

Çok sevdiğim bir insan, geçen gün, öyylesine derinden dedi ki bana, "kendine verebileceğin en büyük hediye bu olur" Ne mi? "Hata yapabilme özgürlüğü"

30'larımın arefesinde buna aymış bulunuyorum. Aymak da ne aymak, 3 sene sürdü idrakım. Olsun, yavaş oldu ne yapalım. Şimdi iş aymakla da bitmiyor, insan kendisine bunu gerçekten verebiliyor mu. Bu kısmına bakacağız. "Hata yapabilme özgürlüğü"... Amma hafiflerdim ha..


You may also like

2 yorum:

Unknown dedi ki...

Sardunyaya yorumundan geldim yorumuna sonuna kadar katılıyorum demek için belki de :)

Yazmak iyidir... dedi ki...

Sevgili Funda,
Taaa o kadar yol katetmişsin bana katıldığını söylemek için. Zaten insana hak verilmesi yeterince koltuk kabartıcı, bu iyice şişirdi beni yahu! :)

İzleyiciler