State of Mind

/
2 Comments
Birisi, hayatınıza karışmaması gereken birisi sırf "Yapma" ya da "Aaa ama olur muuu" dediği için bir şeyi şiddetle yapma isteği duydunuz mu hiç... Daha önceden çok iyi tartmadığınız, henüz karar da vermediğiniz niyet de etmediğiniz bir şeye tutkuyla sarılmanıza sebep oldu mu hiç birileri...

Bir süredir kafamda dönen taşınma ihtimalini işte böyle bir grup eleştiri sayesinde 3 dakikada gerçekleşebilecek bir resme dönüştürdüm. Yer, bütçe, zaman... Hepsi oturdu. Adrenalin zihni açar derler ama öyle gerçekçi ve olabilir görünüyor ki şu an her şey gözümde, taşınmamamız saçmalık gibi...

Tabii hepsi ince iplerle birbirine bağlı fazla hızlı yapılmış bir planın parçası olduğundan, biri tutmadığında diğerleri ne olur bilemiyorum. Zaten belki de tepkisel olarak duyduğum bu istek, bekleyip sakinleşsem ve kendimi dinlesem kalmayacak da.

Ama insanın hayatına da karışılmasın. Yolu ben çekiyorum, uykusuz ben kalıyorum, şehirde ben helak oluyorum. Sonra da bu hallerimin dinlenmesi ve anlayış gösterilmesi yerine "Aa nasıl yani" tepkisi verilince işte böyle gaza geliyorum. Dakkasında :)


You may also like

2 yorum:

marieantonia dedi ki...

Bence önyargıyla karar vermekten bin beteri başkalarının önyargılarıyla karar vermek. Ankara'dan İstanbul'a yerleşme kararını vermiş uğraşıyorken bir tane pozitif tepki almadım çevremden. "Geçinemezsin çok pahalı!" , "O trafik çekilir mi!" , "Kapkaççılar tinerciler katiller caniler sapıklar var ne yapacaksın İstanbul'da?!" , "İnsanına güvenilmez kimin ne olduğu belli değil yapamazsın orada!" , "Aileni arkadaşlarını burada bırakıp nereye gidiyorsun?" . İyi ki yapmışım diyorum şimdi :) 8 yıldır, bir cep telefonu çaldırmak dışında çok şükür başıma bir felaket gelmedi. İnsanlar kendileri onaylamadığı bir şeyi yapmak isteyenleri aşağı çekme eğilimindeler, fazla takılmamak lazım.

Yazmak iyidir... dedi ki...

:) Komik olan konu hakkında fikirleri de yok. Sadece insan kendi evini bırakıp kiraya çıkar mı?! Yahu o yolu gel tep sen de her gün madem. Otur yanımda. Hem sonsuza kadar gitmiyorum ki, ev duruyor satmıyorum ki. Dellendim şekerim :)
Bilmiyorlar ki, ben kendi başına ev taşıyabilen (arkadaşlarım da çok sağolsunlar phew ;D ), gerekirse yine taşıyabilecek, dönem hızlı davranmayı gerektiriyorsa yaşam akıp geçiyorsa mantıklı bir çözüm varsa yapmaya çalışabilecek birisiyim. Ama semtimi çok çok çok sevseydim hayatta düşünmezdim bile bunu. O da handikapımdır :)
Neyse karar vermedim. Ama sen iyi ki taşınmışsın İstanbul'a. Pazar sabahı görüşürüz :)

İzleyiciler