yazmak iyidir...

Uçakta yanıma oturan, köh köh öksürüp devamlı uyuklayan Fransız kız, birden bire bize sorular sormaya başlayıp Paris'te gidebileceğimiz yer önermek için email adresini bile verdi. Uzaktan baksanız biz yorgun ve tedirgin halimizle Fransız o sıcakkanlılığı ile bir Türk gibiydi.

Pasaport kontrolündeki polisler! Sizleri de seviyorum. Ben "Merci" deyince bana "Thank you" diyen bir Fransız bulabileceğime inanamazdım şu dünyada!

Daha sonra metro istasyonlarında 8 kez yolumuzu kaybettikten sonra eve 1 saat geç kaldığımızda; bizi mükemmel tatlılıkla ve evliliğimizi kutlamak için bir şişe şampanya ile karşılayan ev sahibimiz Yaniv! Sana da selam olsun!

Sonra market kasasındaki Hintli teyze! Sebze poşetlerini bağlamadığımız için kasaya dökülen sebzeleri toparlarken bize "Bir daha olmasın" bakışı attın ya! Bak dersimizi hemen aldık.

Bu akşamlık yorgunluktan öldüğümüz için kendimizi gün battıktan sonra eve attık ve evde takılmaya karar verdik. Markette bulabildiğimiz en tuhaf mantarlarla uyduruk bir Çin yemeği yaptık. Orta karar bir Fransız şarabını yarılayamadan koltuğa serpiştik.

Şu an etrafımızda kıpır kıpır Paris kimbilir neler peşindeyken, komşularımızın penceresini hafif dikizleyerek evde pinekliyoruz. Ve evet çok yorgunuz. Yarın neler yapacağımıza karar vermemiz gerekiyor. Bir de benim ara vermeden yolculuk jurnalime yazmam lazım. İyi geceler herkese!