yazmak iyidir...

Bugün gencecik bir adam, gencecik karısını şu kış günü soğuk toprağın içine bırakıp evine geri döndü. İkisini de pek tanımıyorum. Aslında kızı uzaktan tanıyordum. Bebek gibi güzel, bakılası bir kız. İnanamadım. Haberi aldığımda o mu değil mi diye saatlerce düşünüp, yakıştıramadığımdan o olmadığına karar vermiştim... Çocuğun hislerini ise tahayyül bile edemiyorum. Bu ruh halinden çıkıp evdekilerin yanına dönemiyorum. Ölümü anlamakta her zaman olduğu gibi zorlanıyorum... Allah kimseye böyle acı vermesin. Allah gani gani rahmet eylesin.