yazmak iyidir...

Olaylar şöyle gelişti:

Gelinlikçim elindeki ölçülere %100 güvenerek benimle görüşmeden gelinliğin sırtını kesti, düğmeledi. Kızmadım çünkü geç kalmak üzereydik. Biraz işgüzarlık yapmıştı fakat detaylara takılıp stres yaratacak durumum yoktu.

Elbiseyi ilk giydiğimde ölüyorum sandım. O dehşetle kendi kendimi panik atak krizine sokmak üzereydim ki; sakinleşmemi çünkü gelinliğin kumaşının her halükarda esneyeceğini söylediler. Sakinleşmek derken, bir solucan gibi elbiseden pörçlememek için nefesimi kontrol etmekten bahsediyorum :) Şansa ufak bir provamsı daha vardı, orada da yarım saat kadar giymem gerekti gelinliği: Hakkaten esniyordu. Rahatladım. Esnemeye başladım :P

Sonra annemlerin oradaki düğün için memleketime geçtim. Sadece 4 gün içinde bu kadar kilo almış olamazdım değil mi... 10 yıldır ibre +1,-1 o da mevsim değişikliklerinde oynar. Tamam çok zayıfım demiyorum ama sağlıklı kiloda olduğuma inandığımdan, gelin diyeti falan denen şeylere itibar etmedim. Sonuçta sabit kilomdan biraz zayıflasam hemen aynı kiloya dönüyordum, aynı şekilde alınca da böyle oluyordu. Çabalarım vücut direncimle karşılaştıkça sinirimi bozacaktı, gerek görmedim. En son ergenlik çıkışı diyet yapmıştım. Bundan 10 kilo zayıfken!!!

Neysecime kuaförden eve geldiğimde -evde giyinmeye karar vermiştim- her gelin gibi programımın gerisinde kalmak üzereydim. Ki 12 yıldır herhangi bir yere yetişebilmiş değilim, kelimenin gerçek anlamıyla. Bu sefer manyaklık bu ya bütün işlerimi çok erken halletmiştim. Fazlasıyla erken gittiğim için de kuaför olsun makyajcı olsun, rehavetin dibini bulup beni geciktirmişlerdi. Sorun değil, bu sefer gerçekten erkenciydim...

Eve geldim ve sakince beni giydireceklere mevzuyu anlatmaya başladım. Katman katman giyindim, allahım gerçekten teferruatlı bir iş, sabredebilmem bir mucize. Son hamle, gelinliğin sırtındaki en üstteki ilk düğme iliklenmesi en zor olanı, sonrası çok kolay. Bizimkiler kasmaya başladı...

5 dakika sonra bana kötü haberi verdiler. Bu arada 37 farklı pozisyon denemiştik: Gelinliğin sırtı iliklenmiyordu, iliklenmediği gibi resmen kocca bir karış aralık vardı iki düğme arasında. Fakat önü ise bomboldu. Bu kadar kiloyu 4 günde nasıl almış olabilirdim... Elbiseyi üzerime oturtamadıkları barizdi. Bu noktada modellik vs de yapmış eşimin bir akrabası işi ele aldı. Daha doğrusu kaburgalarımı... Resmen elbisenin altında kaburgalarımı avuçladı, arkaya doğru ittiriverdi. Elbisenin üzeri de düğmeler de iç organlar da her bişey de oturdu. Ben rahattım fakat bu stres beni bitirmişti. Kimseye bağırıp çağırmadan, olay çıkarmadan kimseyi kırmadan mevzuyu atlatabildiğime inanamıyordum... Tabe düğün öncesi- fotoğrafçı sonrası beyle çaktığımız birer kadeh cin tonik de hem alkol kokmamamızı hem de gayet neşeli bir düğün geçirmemizi sağladı.

İkinci düğünümüz için -evet 2 düğün, 1 nikah, 1 bekarlığa veda partisi, 1 şirket kutlama yemeği- bir çare bulmalıydım; ya yine kapanmazsa paniği aldı beni. Kuzenimi çağırdım, gelinliği topladım kutuladım, kalktım gelinlikçiye gittim. Gelinlikçim kuzenime bütün detayları öğretti. Diğer düğünde de, kuaförde bir 3 dakikalık cebelleşme yaşansa da - bu sefer gerçekten kilo almış olabilirdim, güneyin yemekleri bir harika oluyor- kuzenim meseleyi bir çırpıda halletti. Ona da hatıra hayat boyu unutamayacağı iç giyimli görüntülerim kaldı. Ehem.

Sizlere tavsiyem, yanınızda eğitimli & tecrübeli birini bulundurun. Sadece dinlemekle öğrenilmiyor bu iş, gelinlikçinizin eşliğinde yapsın bu kişi elbiseyi kapatma işini. Ayrıca bir gelinlik sırtı kapatılamama yazısı yazaraktan ne kadar banal olduğumu an itibariyle farkettim. Olsun, bira kafası + facebook'taki bitmeyen evlilik fotoları insana neler yaptırıyor!!!