yazmak iyidir...

Yarın çalışmam gerekiyor (sux). Yine de zevkimden ödün vermiyor, Safari-Ice Tea kokteylimi yudumluyorum. Kucağımda laptop, yanımda henüz bu yazki açılışını yapamadığım frizbiyi ters çevirip elde ettiğim tepsim. Size biraz Ekrem Beyler'den bahsedeyim...

Efendim bu akşamdan itibaren ben de bir çeşit ebeveyn sayılırım.( Allahımmm yüzümüze gözümüze bulaştırtma yarabbim!!! Bizi elalemlere rezil etme.) Şu ördek meselesine bir nokta koydu beyim; bakalım ya akacağız kokacağız ya bu işin altından kalkacağız. Yani şu yukarıda görmüş olduğunuz şirin ve cin ördek, bizim Ekrem oluyor.

Sevgilim, hayvanlar konusunda pek aşmıştır. Kendisi kapalı balkonların birini Ekrem'e tahsis etmişti bile, ben işten gelene kadar. Gazeteler sermiş, leğeni suyla doldurmuş, leğene çıkması için gerektiğinde kaldırılabilecek yürüyüş tahtası koymuş. Ufak içme suyu ile yemliğini ayrı yerleştirmiş. Bir de gece üşümesin diye yuva olarak kullanılacak minik kovanın içine pahalı tshirtlerinden birini feda ederekten, güzel pompiş ortam hazırlamış.

İlk tanıştığımızda Ekrem'le pek kaynaşamadığımızı itiraf etmeliyim. Deliler gibi kaçtığı ve ben de canlı hayvanı elime alma antrenmanı yapmadığım için son zamanlarda, karşılıklı feci sıkıldık. Sonra ben ikinci denememde (irençtir ki o arada tavuk çorbası pişirip gelmiştim) kaptığım gibi kucakladım Ekrem'i. Aslına bakarsanız, resmen Ekrem tutturdu kendini, hadi gel kucakla beni der gibi... 10-15 dakika içinde ısındık birbirimize.

Mutfakta artık peşimden geliyor. Doğal bir takip etme içgüdüleri var ya bu ördeklerin, insan kendine yoruyor eheh :) Kucağıma almaya alıştırdığımdan mıdır, uykusu geldiğinden midir-üşüdüğünü sanmıyorum- yere bıraktığımda deliler gibi bağrınmaya başlıyor, kucakta sus pus oluveriyor.

Biz film izlerken göbeğimizde uyuyakaldı ancaaaak öyle tilki uykusu ki, birimiz uyudu mu dersek, hop dikiliyor ayağa. Bir de balkondaki ilk uyutma denememizde, ciyklamalarına dayanamayıp aldım geri, inletti ortalığı.

Bilmiyorum, bakalım nasıl olacak. Gündüzleri için endişeleniyorum. Bir de komşular için. Daha fazla yazamiyciim, gidip uyandırsam mı :P

Nolur, yok bunların ortamı mıdır, yok şu mudur bu mudur demeyin. Çocukken annemden o kadaaaaaaar çok dinledim ki bunları. Bir hayvan için öldüğüm halde çocuk halimle hep aklın sesini dinlemem gerekti. Şimdi, mazur görün, yaptım işte bi delilik.

Not: Ekrem ismi de, Hababam Sınıfı'ndaki Badi Ekrem'den geliyor. Kaslar aynı değil mi ki ya...

Bu dizi neden büyük olaylar yaratmadı, anlamıyorum. Gördüğüm en tuhaf dedektifin olduğu polisiye kesinlikle bu. Ne Mavi Ay, ne CSI'lar ne Without a Trace. "Gördüğüm en tuhaf dedektif" dediğim şey ise, bir kadın, fazlasıyla normal bir kadın, Brenda Leigh Johnson. Tuhaflık ise bu düpedüz sıkıcı kadını acayip cinayetlerin, garip davaların ve bir büro dolusu birbirinden kurt polisin ortasına koyduğunuzdaki kontrastta ortaya çıkıyor. Brenda, bana kalırsa tam bir şaşkın ördek yavrusu gibi duruyor herşeyin ortasında.

Tamamen tesadüf eseri, geçen Cumartesi şu adını görmüş olduğunuz filme gittim: Flight 666! Evet, Iron Maiden! (Up the Irons!!!)