yazmak iyidir...

Geçen Cuma akşamı kardeşim geldi bize. O da kendi evinde yalnız başına karantinadaydı. Ufak bir risk olarak, 3 günde bir ofise gidiyor. Ama ofiste ilk günlerde, yönetimin umursamadığı zamanlarda pozitif çalışanlar çıkınca, önlemleri çok sıkılaştırmışlar. O bakımdan çok da kafayı takmadım. Ayrıca tek başına ve iyice insanlardan izole olması canımı sıkıyordu.

Bana aylardır dokunan ilk insan oldu, kızım dışında. Bir fena oldum. Gitmesini hiç de istemiyorum. Konuşacak, dertleşecek bir can. Evet eşim evde, evin içinde.

Kızımın doğumgünüydü dün. Tam 6 yaşında artık. Büyük doğumgünlerini sevmem ama geçen sene gerekmişti: En yakın arkadaşı caddenin göbeğinde bir parti evinde doğumgünü yapınca, mecbur biz de sitede bir palyaço abi ayarlamıştık. Daha ekonomik olmuştu ama organizasyonu zordu.

Kargolar parça pinçik eve vardığı için, bir türlü çocuğa Pazar günü doğumgünün diyemedim. Ne yetişecek, ne yetişmeyecek belli değil. İsterdim ki önden bir heyecanını yaşasın. Sonra birden Cumartesi günü -Evet hafta sonu sıkı karantina varken- paketler falan ulaştı. Dedik yapalım bari. Bir mum yetişmedi. Onu da komşudan istedim.

Cumartesi gecesi 50 tl'ye aldığım balon zincirini kurduk. Ve kız uykusundan kalkıp geldi bizi salonda bastı hazırlarken. Haydaaa. Neyse hazır pasta tabanıyla kolay bir pasta yaptım, zar zor bulduğum çileklerle. Bu aralar pazara gitmediğimiz için en çok meyve sebzeye ulaşımımız zor, market çoğu siparişi tedarik edemiyor. Ya da yetmiyor.

Hediye paket kağıdı da yoktu, IKEA'nın resim kağıdı rulosunu kullandım. Güzel oldu yani.

Tanıdıklarımıza da bir zoom linki attım, becerip gelebilen geldi. 10 kişi falan vardı. Yeterli bence. Birkaç çocuk aynı anda konuşmaya başlayınca kakafoniye döndü ortam, hızla bitirdik.

Karantina altında anneliğimin de 6. senesi doldu. Bir paskalya bayramı daha, bu sefer baharı koklayamadan geçti. Her sene Beyaz Fırın'dan kızımın doğumgünü anısına aldığım paskalya tavşanını bu sene alamadım.

Not: Bugün bir de Gazete Duvar'da bu süreçte evde çalışmak, anne olmak, ev işlerinin paylaşılamayan yükü üzerine bir röportajım yayımlandı.

https://www.gazeteduvar.com.tr/yazarlar/2020/04/19/nasil-olayim-deliriyorum-tabii-ki/

Photo by Adi Goldstein on Unsplash